du som sit åleine
med skrukkete hender
kvilande i ditt fang
Dei har gjort sitt no
du har innsett det
og det gjer
langt i frå godt
Tårer renn
på vegar
skapt av visdom
Skammen er der
som den alltid har vore
aldri kjende du deg
god nok
alltid var det noko
som kunne ...
Så sit du der
på kanten
av ditt eige liv
liten, redd og åleine
om nokon
berre kunne ...
Rune Olstad